ساختار برنامه های گولنگی | گولنگ به زبان ساده
7 ماه پیش
تمامی برنامه هایی که با زبان گولنگ ساخته میشوند دارای ساختار مشابهی هستند. در اینجا با ساختار کلی یک برنامه گولنگی آشنا میشیم و یکسری از مفاهیم اولیه رو یاد میگیریم.
برنامههای گولنگی ساختاری ساده و قابل فهم دارند. این ساختار شامل چند بخش اساسی است که در ادامه به بررسی هرکدام میپردازیم:
- پکیج ها (package)
- افزودن کردن پکیج ها (import)
- پکیج و تابع main
- کامنت ها (comment)
- تفاوت حروف بزرگ و کوچیک (case sensitive)
- اجرا کردن برنامه
- کامپایل کردن برنامه
پکیج ها (package)
فرض کن یه خونه داری که کلی وسیله داخلش هست. حالا اگه همه وسایل رو بدون نظم و ترتیب بریزی وسط خونه، پیدا کردن چیزی که میخوای خیلی سخت میشه، نه؟ برای اینکه همه چی مرتب و قابل پیدا کردن باشه، وسایل رو توی اتاقهای مختلف می گذاری.
مثلا لباسها توی کمد لباس، ظرفها توی آشپزخونه، ابزارها توی انباری و غیره. پکیجها در برنامهنویسی هم همین کار رو میکنن. اونا بهت کمک میکنن که کدهای مختلف رو مرتب کنی و هر کدوم رو توی یه "اتاق" جدا بذاری. اینجوری پیدا کردن و مدیریت کدها خیلی راحتتر میشه.
توی گولنگ ما از دایرکتوری ها (پوشه ها) و فایل ها برای نظم دادن به کدها استفاده میکنیم. در هر دایرکتوری (پوشه) میتونیم یک یا چند فایل داشته باشیم.
هر فایل با یک دستور package شروع میشود و این دستور نشان میدهد که فایل مربوط به کدام پکیج است. همچنین نام پکیج بهتر است برابر با نام دایرکتوری باشد که فایل در آن قرار دارد.
مثلا همانطور که در تصویر بالا مشاهده میکنید فرض کنید دو دایرکتوری (پوشه یا فولدر) با نام های foo و bar داریم. هرکدام از این دایرکتوری ها شامل یکسری فایل های گولنگی هستند. خط اولِ هر فایل نام پکیجی که فایل, متعلق به آن است را مشخص میکند. نامِ پکیج در اکثر مواقع باید همنام با دایرکتوری باشد که فایل سورس کد در آن قرار دارد.
در هر برنامه گولنگی یک پکیج اصلی با نام main وجود دارد که برنامه از آنجا شروع به اجرا شدن میکند.
افزودن پکیج ها (import)
اگر در پکیج foo قرار داریم و میخوایم از دستوراتی که در پکیج bar تعریف کردیم استفاده کنیم, باید ابتدا پکیج bar را import کنیم. عمل import کردن رو میتونیم به صورت تکی یا گروهی انجام بدیم.
پکیج و تابع main
هر برنامه گولنگی دارای یک تابع با نام main است که درون پکیجی با نام main قرار دارد. برنامه های گولنگی از این تابع main شروع به اجرا شدن میکنند.
کامنت ها (comment)
کامنتها توضیحاتِ متنی هستند که در کد برنامه قرار میگیرند. کامنتها برای مستندسازی کد، توضیح عملکرد کد، یا یادآوری نکات مهم به کار میروند. کامنت ها در گولنگ به دو نوعِ تک خطی و چند خطی تقسیم میشوند.
کامنتهای تکخطی با دو علامت اسلش (//) شروع میشوند. در هر خط از کد, هر چیزی که بعد از این علامتها قرار بگیرد تا انتهای همان خط، کامنت در نظر گرفته میشود.
کامنتهای چندخطی با /*
شروع و با */
پایان مییابند. هر چیزی بین این دو علامت قرار گیرند, کامنت در نظر گرفته میشوند.
تفاوت حروف بزرگ و کوچیک (case sensitive)
در زبان برنامهنویسی Go، حروف بزرگ و کوچک (case sensitivity) مهم هستند. زبان Go بین حروف بزرگ و کوچک تفاوت قائل میشود.
اجرا کردن برنامه
برای اجرای برنامه میتونیم از go run
استفاده کنیم. این دستور را باید در دایرکتوری (پوشه یا فولدر) که سورس کد ما در آن قرار دارد اجرا کنیم.
کامپایل کردن برنامه
کامپایل کردن فرآیندی است که طی آن کدهای ما به زبان ماشین تبدیل میشوند که توسط کامپیوتر قابل فهم و اجرا است. این فرآیند توسط برنامه ای به نام کامپایلر انجام میشود.
برای کامپایل کردن برنامه های گولنگ میتونیم از دستور go build
استفاده کنیم.
با اجرای دستور بالا, برنامه کامپایل میشه و فایل کامپایل شده با نام app در دایرکتوری (پوشه یا فولدر) فعلی قرار میگیره. شما میتونید از هر نام دلخواهی به جای app
استفاده کنید. دستور -o
به شما کمک میکنه که نام فایل output یا فایل خروجی رو مشخص کنید.
دستور بیلد رو به صورت زیر نیز میتونید اجرا کنید:
با اجرا کردن دستور بالا, برنامه کامپایل و فایل نهایی با نام main ایجاد میشود. این فایل را میتوان به صورت مستقل, بدون نیاز به سورس کد برنامه اجرا کرد. برای اجرا کردن اون به صورت زیر عمل میکنیم:
جمع بندی
توی این قسمت با ساختار کلی یک برنامه گولنگی آشنا شدید و همچنین یاد گرفتید چطور برنامه های گولنگی خودتون رو اجرا و در نهایت کامپایل کنید.
قسمت قبل : آماده سازی محیط توسعه | گولنگ به زبان ساده
قسمت بعد : متغیرها | گولنگ به زبان ساده