دیدگاه ها
نیازمند احراز هویت
7 ماه پیش
در این قسمت با متغییرها و انواع آن آشنا می شویم و یاد میگیریم چطور یک متغییر تعریف کنیم و به درستی ازش استفاده کنیم.
توی این قسمت به بررسی موارد زیر میپردازیم:
متغیر در برنامهنویسی مثل یک جعبه یا ظرف است که میتوانید در آن چیزهایی قرار دهید و هر وقت که بخواهید به آن چیزها دسترسی داشته باشید. هر متغیر یک نام دارد که با استفاده از آن نام میتوانیم به مقدار داخل آن دسترسی پیدا کنیم.
هر متغیر دارای یک نوع است که با توجه به نوع آن میتوانیم داده ی مورد نظرمان را درون متغیر ذخیره کنیم. مثلا اگر نوع متغیری عددی است, به ما اجازه ذخیره کردن مقادیر عددی را میدهد و نمیتونیم داده متنی توی متغیری که عددی هست ذخیره کنیم.
در زبان Go، میتوانیم به دو روش متغیرها را تعریف کنیم و به آنها مقدار بدهیم.
همچنین با یکبار استفاده از var میتوانیم چند متغیر را همزمان تعریف کنیم:
بعد از تعریف متغیرها، با استفاده از نام متغیرها میتوانیم از آنها در برنامه استفاده کنیم.
همچنین میتونیم مقدار متغیرها را در طول برنامه تغییر دهیم:
در زبان برنامهنویسی Go، متغیرها میتوانند انواع مختلفی داشته باشند که هر کدام برای ذخیرهسازی نوع خاصی از دادهها به کار میروند.
نوع داده ۲ چیز را مشخص میکند:
در زبان گولنگ میتوان داده ها را به 3 دسته تقسیم کرد:
در اینجا فقط یک نمای کلی از نوع های داده توی ذهنتون داشته باشید, در قسمت های بعدی هرکدام از انواع داده رو بررسی خواهیم کرد.
لیترال ها (literal) عبارتهای معین و ثابتی هستند که نوع خاصی از دادهها را نمایندگی میکنند. لیترالها در برنامهنویسی به شما اجازه میدهند که مقادیر اولیهای را برای متغیرها تعیین کنید.
در گولنگ ۴ نوع لیترال زیر بسیار رایج است:
0b
برای باینری (پایه ۲)، 0o
برای اکتال (مبنای ۸)، یا 0x
برای هگزا دسیمال (پایه ۱۶). می توانید از حروف بزرگ یا کوچک برای پیشوند استفاده کنید. پیشوند 0
بدون هیچ حرفی پس از آن, راه دیگری برای نشان دادن عدد در مبنای ۸ است. از آن استفاده نکنید، زیرا بسیار گیج کننده است.هنگامی که از کوتیشن دوتایی (") استفاده میکنید, محتوای متنی شما توسط گولنگ تفسیر میشود. برای مثال کاراکتر \n
باعث میشود باقی محتوا در خط جدید نمایش داده شوند.
با استفاده از بک تیک (`) دقیقا همان چیزی که نوشته اید در خروجی نمایش داده میشود.
در زبان Go نوع مقادیری که در متغیری قرار داده اید به خودی خود (ناخواسته) تغییر نمی کند مگر آنکه شما آن را تغییر دهید. به این مفهوم type safe بودن می گویند.
مثال اول : در گولنگ نمیتوانید عملی را بر روی متغیر هایی که از یک نوع نیستند انجام دهید.
در مثال بالا ما یک عدد صحیح را با عدد اعشاری جمع کردیم و نتیجه را نمایش دادیم. اینکار در گولنگ قابل انجام نیست و کد بالا در زمان کامپایل با خطا مواجهه خواهد شد. برای برطرف کردن خطا, مثال بالا رو به صورت زیر اصلاح می کنیم:
در مثال بالا ابتدا نوع یک متغیر را به نوع مورد نظرمان تبدیل کردیم (type coversion) و سپس عملیات ریاضی را انجام دادیم.
به حالتی که نوع دیتا به صورت غیر صریح (خود به خود) به نوع دیگری تبدیل شود implicit type conversion میگویند.
مثال دوم: در گولنگ هیچگاه نوع ها به صورت ناخوداگاه به نوع دیگری تبدیل یا تفسیر نمی شوند.
در زبان های برنامه نویسی که type safe نیستند, کد بالا به درستی عمل خواهد کرد! اما در گولنگ کد شما در زمان کامپایل با خطا مواجهه خواهد شد.
در گولنگ تفسیر یا تبدیلِ نوعِ ضمنی (implicit conversion) انجام نخواهد شد و شما باید نوعِ متغیر را به صورت صریح اعلام کنید (explicit conversion).
بنابراین کد بالا رو میتونیم به صورت زیر اصلاح کنیم:
در این قسمت با متغیرها و انواع آن آشنا شدیم. همچنین مفهوم literal و type safe بودن رو بررسی کردیم.
قسمت قبل: ساختار برنامه های گولنگی | گولنگ به زبان ساده
قسمت بعد: ثابت ها (constants) | گولنگ به زبان ساده